wstecz Liturgia św. Bazylego Wielkiego powrót do strony głównej

 

 [1] [2] [3] [4] [5] [6]  dalej >>>

 
Część trzecia

LITURGIA WIERNYCH

 I. Modlitwy za wiernych

 PIERWSZA MODLITWA ZA WIERNYCH

D. Wszyscy zaś wierni nieustannie w pokoju do Pana módlmy się.            

* Panie, zmiłuj się.

D. Weź nas w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.

* Panie, zmiłuj się.

K. Oto mądrość.

Jelicy wiernii‚ paki i paki mirom Hospodu pomolimsia.

Hospodi pomiłuj.

Zastupi, spasi, pomiłuj i sochrani nas, Boże, Twojeju błahodatiju.

Hospodi pomiłuj.

Premudrost’.

Kapłan odmawia modlitwę.

K. To Ty, Panie, odkryłeś przed nami tę wielką tajemnicę Zbawienia; Ty zechciałeś łaskawie, żebyśmy my, ubodzy i niegodni Twoi słudzy, zostali sługami Twojego świętego Ołtarza. Ty uczyń nas zdolnymi do tej posługi mocą Ducha Świętego, abyśmy nienagannie stanęli przed Świętym Twoim Majestatem i złożyli Ci ofiarę chwały. Ty bowiem dokonujesz wszystkiego we wszystkich. Spraw też, Panie, żeby za nasze grzechy i za nieświadome błędy ludu nasza ofiara była przyjęta i miła Tobie.

 

 K. Albowiem Tobie należy się wszelka chwała, cześć i hołd, Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.

* Amen.

Ty, Hospodi, pokazał jesi nam wielikoje sije spasienija tainstwo: Ty spodobił jesi nas, smirennych i niedotojnych rab Twoich, byti służytielem swiataho Twojeho żertwiennika. Ty udowli nas siłoju Swiataho Twojeho Ducha w służbu siju, da nieosużdienno stawsze pred swiatoju sławoju Twojeju, priniesiem Ti żertwu chwalenija: Ty bo jesi diejstwujaj wsia wo wsiech. Dażd’, Hospodi, i o naszych hriesiech, i o ludskich niewiediniich, prijatniej byti żertwie naszej, i błah i błahoprijatniej pred Toboju.

Jako podobajet Tiebie wsiakaja sława, cziest’ i pokłonienije, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow.

Amiń.

 DRUGA MODLITWA ZA WIERNYCH

D. Nieustannie w pokoju do Pana pomódlmy się.

* Panie, zmiłuj się.

Paki i paki mirom Hospodu pomolimsia.

Hospodi pomiłuj.

Jeśli Kapłanowi w czasie sprawowania liturgii nie towarzyszy Diakon, poniższy fragment opuszcza się:

D. [O pokój z wysokości i o zbawienie dusz naszych, do Pana módlmy się.

O pokój dla całego świata, o pomyślność świętych Kościołów Bożych i jedność wszystkich, do Pana módlmy się.

Za ten święty Dom Boży i za tych, co z wiarą, pobożnością i bojaźnią Bożą przychodzą do niego, do Pana módlmy się.

O uwolnienie[9] nas od wszelkiego uci-sku, gniewu[10] Bożego, niebezpieczeństw i  nieszczęśliwego losu, do Pana módlmy się.

Weź w opiekę, zbaw, zmiłuj się i ochraniaj nas, Boże, Swoją łaską.

Oto mądrość.

O swyszniem mire i spasienii dusz naszych, Hospodu pomolimsia.

O mire wsieho mira, błahostojanii swiatych Bożyich cerkwiej i o sojedi-nienii wsiech, Hospodu pomolimsia.

O swiatiem chramie siem, i s wieroju, błahohowienijem i strachom Bożyim wchodiaszczich woń, Hospodu pomolimsia.

O izbawitisia nam ot wsiakija skorbi, hniewa i nużdy, Hospodu pomolimsia.

 

 Zastupi, spasi, pomiłuj i sochrani nas, Boże, Twojeju błahodatiju.

Premudrost’.

 Kapłan odmawia modlitwę:

K. Boże, który nas bezsilnych z miłosierdzia i szczodrobliwości otoczyłeś opieką, który postawiłeś nas bezsilnych, grzesznych i niegodnych Swoich sług przed Świętą Swą Chwałą, byśmy pełnili służbę przy Twoim świętym Ołtarzu, wzmocnij nas na to posługiwanie mocą Twojego Świętego Ducha. I gdy otworzymy nasze usta, daj nam [właściwych] słów[11], do przyzwania łaski Twojego Ducha Świętego na dary, które mamy tu składać.

Abyśmy pod Twoim pano-waniem zawsze bezpieczni oddawali chwałę Tobie: Ojcu i Synowi i Świętemu Duchowi, teraz i zawsze i na wieki wieków.

 * Amen.

Boże, posietiwyj w miłosti i szcziedrotach smirenije nasze, postawiwyj nas, smirennych i hresznych i niedostojnych rab Twoich, pred swiatoju sławnoju Twojeju, służyti swiatomu żertwienniku Twojemu: Ty ukrepi nas siłoju Swiataho Twojeho Ducha w służbu siju, i dażd’ nam słowo wo otwierzienije ust naszych, wo jeże prizywati błahodat’ Swiataho Twojeho Ducha na chotiaszczija predłożytisia Dary.

 

Jako da pod dierżawoju Twojeju wsiehda chranimi, Tiebie sławu wossyłajem, Otcu i Synu i Swiatomu Duchu, nynie i prisno i wo wieki wiekow.

Amiń.

 

II. Przeniesienie darów ofiarnych

(Wielkie Wejście)

 

HYMN CHERUBINÓW

Diakon przez południowe Wrota wchodzi do Sanktuarium. Otwiera Święte Wrota. W czasie śpiewania Hymnu Cherubinów okadza Ołtarz, Sanktuarium, ikony, kapłana i ludzi. Czyniąc to, odmawia psalm 50 i pokutne Tropariony.

 * Będąc w niepojęty sposób ikoną Cherubinów i życiodajnej Trójcy śpiewając po trzykroć święty hymn, oddalmy teraz wszystkie troski doczesnego życia.

Iże Chieruwimy tajno obrazujuszczie i żywotworaszcziej Troice triswiatuju piesń pripiewajuszczie, wsiakoje nynie  żytiejskoje otłożym popieczienije.

 

MODLITWA KAPŁANA

K. Nikt nie jest godny przychodzić, ani przybli-żać się do Ciebie, ani składać Tobie w ofierze Liturgii, Królu chwały, kto jest związany cielesnymi pożądaniami i rozkosza-mi[12]. Służenie bowiem Tobie jest rzeczą wielką i napełniającą lękiem nawet same Moce niebieskie.

Jednakże Ty w Swojej niewypowiedzianej i nie-zmiernej miłości do czło-wieka bez żadnej zmiany i przekształceń stałeś się człowiekiem i zostałeś naszym Arcykapłanem. I jako Pan wszechrzeczy powierzyłeś nam świętą czynność spełniania tej liturgicznej i bezkrwawej Ofiary. Ty, bowiem Sam, Panie i Boże nasz, panujesz nad wszystkim, co jest w niebie i na ziemi, zasiadasz na tronie podtrzymywa-nym przez Cherubinów, Pan Serafinów i Król Izraela, jedynie Święty i odpoczywający w Miejscu Świętym.

Dlatego Ciebie, jedynie dobrego i skłonnego do wysłuchania, usilnie pro-szę: wejrzyj na mnie grzesznego i nieużytecz-nego Swego sługę i oczyść moją duszę i serce od uczynków sumienia nie-prawego i mocą Ducha Świętego uczyń zdolnym mnie, mającego na sobie łaskę kapłaństwa, stanąć przed Twoim tu świętym Ołtarzem i złożyć w ofierze święte i nieskalane Twoje Ciało i czcigodną Krew.

Zbliżając się do Ciebie z pochyloną głową, proszę Cię: nie odwracaj oblicza Swego ode mnie i nie wyłą-czaj mnie z liczby Swych dzieci, lecz zechciej łas-kawie, żebym ja, grzeszny i niegodny Twój sługa, złożył Ci te Dary.

 

Albowiem Ty jesteś skła-dającym i składanym, przyjmującym i rozda-wanym, Chryste Boże nasz, i Tobie oraz przed-wiecznemu Twojemu Ojcu i Przenajświętszemu, do-bremu i życiodajnemu Twojemu Duchowi, odda-jemy chwałę, teraz i zawsze i na wieki wieków, amen.

Niktoże dostoin ot zwia-zawszychsia płotskimi po-chot’mi i słast’mi pricho-diti‚ ili pribliżytisia‚ ili służyti Tiebie, Caru sławy: jeże bo służyti Tiebie wie-liko i straszno i samiem Niebiesnym Siłam.

 

  

No obaczie‚ nieizreczien-naho radi i biezmiernaho Twojeho cziełowiekolubi-ja‚ nieprełożno i nieizmien-no był jesi cziełowiek‚ i archijerej nam był jesi‚ i służebnyja sieja i Biezkrownyja Żertwy swiaszcziennodiejstwije predał jesi nam, jako Władyka wsiech. Ty bo jedin‚ Hospodi Boże nasz, władycziestwujeszy nie-biesnymi i ziemnymi‚ Iże na prestole Chieruwimstie nosimyj, Iże Sierafimow Hospod’ i Car’ Izrailew‚ Iże jedin Swiat i wo swiatych pocziwajaj.

  

Tia ubo molu jedinaho i błahaho i błahoposłuszli-waho: prizri na mia hresznaho i niepotrebnaho raba Twojeho‚ i oczisti moju duszu i sierdce ot sowiesti łukawyja, i udowli mia siłoju Swiataho Twojeho Ducha‚ obleczien-na błahodatiju swia-szczienstwa‚ predstati swiatiej Twojej siej trapiezie i swiaszczienno-diejstwowati Swiatoje i Preczistoje Twoje Tieło i Cziestnuju Krow’.

K Tiebie bo prichożdu, prikłoń moju wyju, i molu Ti sia, da nie otwratiszy lica Twojeho ot mienie‚ niże otrinieszy mienie ot otrok Twoich, no spodobi priniesiennym Tiebie byti, mnoju hresznym i niedos-tojnym rabom Twoim, darom sim.

Jako ty jesi prinosiaj i prinosimyj, i prijemlaj i razdielajemyj‚ Christie Boże nasz, i Tiebie sławu wossyłajem, so bieznaczial-nym Twoim Otcem, i preswiatym i błahim i żywotworaszczim Twoim Duchom, nynie i prisno i wo wieki wiekow, amiń.

 

Kapłan z Diakonem odmawiają hymn Cherubinów, czyniąc trzy pokłony.

K. Będąc w niepojęty sposób ikoną Cherubinów i życiodajnej Trójcy śpie-wając po trzykroć święty hymn, oddalmy teraz wszystkie troski doczes-nego życia.

D. Aby urządzić przyjęcie Królowi wszechświata przychodzącemu w otoczeniu niewidzialnych zastępów anielskich. Alleluja, alleluja, alleluja

Iże Cheruwimy tajno obrazujuszczie i żywotwo-raszcziej Troice triswiatu-ju piesń pripiewajuszcze, wsiakoje nynie otłożym popieczienije.

 

Jako da Cara wsiech pod’imiem, anhielskimi niewidimo dorinosima czinmi. Alliłuia, alliłuia, alliłuia.

Potem całują Ołtarz, pozdrawiają wiernych, robiąc w ich stronę skłon głową, i idą do Żertwiennika. Stojąc przed Żertwiennikiem, Kapłan okadza Dary, modląc się po cichu:

K. Boże, oczyść mnie grzesznego (3x).

Boże, oczisti mia hresznaho (triżdy).

Potem Diakon zwraca się do Kapłana, by wziął Welon z Darów.

D. Podnieś, ojcze.

Wozmi, władyko.

Kapłan bierze Welon i kładzie na ramię Diakona.

K. Wznieście ręce wasze ku Miejscu Świętemu i błogosławcie Pana.

Wozmitie ruki wasza wo Swiataja, i błahosłowitie Hospoda.

 

PROCESJA

Kapłan bierze Diskos i daje Diakonowi, który na palcu prawej ręki trzyma również kadzielnicę. Sam zaś bierze kielich i obaj wychodzą północnymi Drzwiami poprzedzani przez ministrantów niosących świece i stają przed Świętymi Wrotami zwróceni do ludzi.

D. Jego Świątobliwość Ojca naszego i Arcykapłana Powszechnego N., Papieża Rzymskiego, wielce błogosławionego N., Metropolitę (lub Arcybiskupa lub Biskupa danej eparchii), cały stan kapłański, diakoński i zakonny, niech wspomni Pan Bóg w Swoim Królestwie, w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

 K. Chronioną przez Boga ojczyznę naszą, władze państwowe i wojsko niech wspomni Pan...

D. Założycieli, dobroczyńców i parafian tej świątyni niech wspomni...

 K. Was i wszystkich chrześcijan niech wspomni...

Hospodina i otca naszeho Swiatiejszaho Wsielenskaho Archijereja (imia rek), Papu Rimskaho, i Hospodina naszeho błażenniejszaho Mitropolita (ili Archi-jepiskopa, ili Jepiskopa) imia rek, (jehoże jest’ obłast’), wieś swiaszczienniczieskij, dijakonskij i inoczieskij czin, da pomianiet Hospod’ Boh wo Carstwii Swojem, wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.

Bohochranimuju stranu naszu, predier-żaszczija własti i woinstwo jeja, da pomianiet…

Sozdatielej, błahotworitielej, błahoukra-sitielej i prichożan swiataho chrama sieho, da pomianiet…

Was i wsiech prawosław-nych christijan, da pomianiet…

Chór kończy hymn Cherubinów.

* Amen. Aby urządzić przyjęcie Królowi wszechświata przychodzącemu w otoczeniu niewidzialnych zastępów anielskich. Alleluja, alleluja, alleluja.

Amiń. Jako da cara wsiech pod’imiem, anhielskimi niewidimo dorynosima czinmi. Alliłuia, alliłuia, alliłuia.

Pierwszy wchodzi Diakon i, stojąc po prawej stronie, zwraca się do wchodzącego Kapłana.

D. Niech Pan wspomni twoje kapłaństwo w Królestwie Swoim.

Da pomianiet Hospod’ Boh swiaszczienstwo twoje wo Carstwii Swojem.

Kapłan stawia Kielich na Ołtarzu i przyjmuje od Diakona diskos.

K. Niech Pan wspomni twój diakonat w Króles-twie Swoim w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Pobożny Józef zdjął z krzyża przeczyste Twoje Ciało, namaścił wonnościami, owinął czystym całunem i złożył w nowym grobie.

W grobie ciałem, w otchłani zaś duszą, jako Bóg, w raju z łotrem, a na tronie z Ojcem i Duchem Świętym byłeś, Chryste, wszystko wypełniający i nieogarnięty.

Piękniejszym od raju i naprawdę jaśniejszym od pałacu królewskiego pokazał się dla nas, Chryste, Twój życiodajny grób, źródło naszego zmartwychwstania.

Da pomianiet Hospod’ Boh swiaszcziennodijakonstwo twoje wo Carstwii Swojem, wsiehda nynie i prisno, i wo wieki wiekow.

Błahoobraznyj Iosif, s drewa sniem preczistoje Tieło Twoje, płaszczianiceju czistoju obwiw, i błahouchańmi wo hrobie nowie, pokryw, położy.

Wo hrobie płotski, wo adie że s duszeju jako Boh, w rai że s razbojnikom, i na prestole był jesi, Christie, so Otcem i Duchom, wsia ispołniajaj nieopisannyj.

Jako żywonosiec, jako raja krasniejszyj, woistinu i cziertoha wsiakaho carskaho pokazasia swietlejszyj, Christie, hrob Toj, istocznik naszeho woskresienija.

Kapłan okadza duży Welon i okrywa nim Dary.

K. Pobożny Józef zdjął z krzyża przeczyste Twoje Ciało, namaścił wonnoś-ciami, owinął czystym całunem i złożył w nowym grobie.

Błahoobraznyj Iosif, s drewa sniem preczistoje Tieło Twoje, płaszcziani-ceju czistoju obwiw, i błahouchańmi wo hrobie nowie, pokryw, położy.

Kapłan okadza Dary.

K. Panie, okaż Syjonowi łaskę w Swej dobroci, aby zostały odbudowane mury Jeruzalem, wówczas przyj-miesz ofiary prawe, dary i całopalenia, wówczas będą składać cielce na Twoim ołtarzu.

Ubłaży, Hospodi, błahowo-lenijem Twoim Siona‚ i da soziżdutsia stieny Ijerusa-limskija: Tohda błahowoli-szy żertwu prawdy, wozno-szenije i wsiesożehajemaja: Tohda wozłożat na ołtar’ Twoj tielcy.

Kapłan oddaje Kadzielnicę i zwraca się do Diakona.

K. Pamiętaj o mnie, bracie i współofiarniku.

D. Niech Pan wspomni twoje kapłaństwo w Królestwie Swoim. Pomódl się za mnie, ojcze święty.

 K. Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego cię osłoni.

D. Tenże Duch towarzyszyć nam będzie przez wszystkie dni naszego życia. Wspomnij mnie, ojcze święty.

K. Niech Pan wspomni ciebie w Królestwie Swoim w każdym czasie, teraz i zawsze i na wieki wieków.

D. Amen.

Pomiani mia, bratie i sosłużytielu.

 Da pomianiet Hospod’ Boh swiaszczienstwo twoje wo Carstwii Swojem. Pomolisia o mnie, władyko swiatyj.

Duch Swiatyj najdiet na tia i siła Wyszniaho osienit tia.

Tojże Duch sodiejstwujet nam wsia dni żywota naszeho. Pomiani mia, władyko swiatyj.

Da pomianiet tia Hospod’ Boh wo Carstwii Swojem, wsiehda, nynie i prisno i wo wieki wiekow.

Amiń.

 

 [1] [2] [3] [4] [5] [6]  dalej >>>

wstecz powrót do strony głównej