AKATYST – to specjalny rodzaj literacki twórczości liturgicznej obrządku bizantyjskiego. Nazwa pochodzi od greckiego słowa: akathistos – nie-siedzący. Trzeba go odmawiać “nie siedząc”. Wzorem tego rodzaju literackiego jest Akatyst na Zwiastowanie NMPanny, który w VI w. ułożył św. Roman Śpiewak. Składa się z 12 Kondakionów i 12 Ikosów. Kondakion (gr.) – to krótki utwór literacki napisany prozą poetycką, podobny do znanej antyfony Pod Twoją obronę, którego treścią jest zwięzła pochwała Chrystusa, Bogurodzicy czy świętych. Każdy z nich kończy się refrenem: Alleluja. Ikos (gr.) – jest taką samą jednostką literacką jak Kondakion. Składa się z dwóch części. Pierwsza jest historycznym opowiadaniem, druga zaś związana z pierwszą, jest serią zwrotów pełnych obrazów i podobieństw przedstawiających znaczenie opiewanych w Akatyście świętych. Każdy zwrot zaczyna się pozdrowieniem Witaj (bądź pozdrowiony). Jest ich cztery pary i kończy je refren powtarzający się we wszystkich Ikosach. Celebrowanie Akatystu zazwyczaj jest związane z nieszporami (wieczernią) lub z Molebnem (nabożeństwo modlitewne).

ANTYMINS - (gr. antimension - zastępujący ołtarz) - kwadratowy płat materiału lninego lub jedwabnego z przedstawieniem Chrystusa w grobie i czterech ewangelistów oraz z zaszytą w nim cząstką relikwii męczenników. W łacińskim obrządku odpowiada portatylowi i korporałowi razam wziętym. Na nim stoi kielich i diskos (patena) w czasie sprawowania Eucharystii. Bez niego nie wolno odprawiać Eucharystii. Poświęca go biskup".