10 grudnia - Świętych męczenników MENASA, HERMOGENA i EUGRAFA.
Św. Menas (Mēnas, miesiąc gr), był Ateńczykiem, człowiekiem wykształconym, wymownym mówcą i wysoko postawionym urzędnikiem cesarskim. Cesarz Maksymin Trak (235-238) posłał go do Aleksandrii dla uśmierzenia kłótni między chrześcijanami i poganami. Uspokoił nieporozumienia i sam otwarcie przyjął chrześcijaństwo. Wówczas cesarz posyła tam eparcha Hermogena (Hermogenēs, Hermes, genos, ród: z rodu Hermesa?), który poddaje św. Menasa różnym doświadczeniom. Ten je wytrwale znosi, co z kolei skłania Hermogena do przyjęcia wiary w Chrystusa. Cesarz ok. roku 235 rozkazał obu ściąć mieczem. Św. Eugraf (Eugraphos, pięknie piszący) był sekretarzem św. Menasa i sam dobrowolnie oddał się na męczeństwo. Męczennicy przyczyniają się przeto do rozkładu potęgi rzymskiej cierpliwością i zdecydowaną wolą złożenia ofiary, stosując metodę „biernego oporu" wobec władzy świeckiej. Równocześnie jednak ofiara męczenników ma nieocenioną wartość przykładową dla reszty wiernych. Istnieje poryw bohaterstwa. Państwo rzymskie dało chrystianizmowi najlepszy środek propagandowy w chwili, gdy rozpoczęło z nim walkę. Im prześladowanie stawało się jawniejsze, okrutniejsze i powszechniejsze, tym bardziej przyczyniało się poprzez niewinnie przelaną krew do rozpowszechniania wiary Chrystusowej — jak to powiedział Tertulian.
TROPARION, ton 8.
Wyniszczając umartwieniem gorejące porywy i ataki namiętności,* męczennicy Chrystusa otrzymali łaskę leczenia z chorób,* za życia i po śmierci czynienia cudów:* Cud to naprawdę niesłychany:* gołe kości przynoszą zdrowie!* Chwała jedynemu Bogu naszemu.
KONTAKION, ton 1.
(wersja słowiańska)
Wspaniałego Menasa,* Hermogena boskiego* razem z Eugrafem, wszyscy uczcijmy* przyjemnie brzmiącymi świętymi pieśniami,* bo Pana uszanowali,* z Jego powodu cierpieli,* połączyli się w niebie z gronem Bezcielesnych* i teraz też obsypują cudami.